Weer een crisis… Hoeveel veronachtzaamde problemen kunnen we nog aan?
– Een column van Wil Hoebergen over de aanpak van de 25 grootste problemen in Nederland –
Leidinggeven aan vakministers
Iedere minister-president in dit land heeft zijn eigen stijl van leidinggeven. We hadden Lubbers, de dossiervreter. Die wist overal vanaf en bemoeide zich met alles. Zijn opvolger Kok heeft jaren geprofiteerd van het fundament dat Lubbers gelegd heeft. En Balkenende was de slimste die we ooit gehad hebben, maar communicatief niet het grootste talent.
En toen kwam Mark Rutte… Voor degene die het nog niet doorheeft: het is géén dossiervreter en volgens Mark zelf moet je voor visie bij de Pearl zijn. Hij zegt dan ook dat hij leiding geeft aan een club ‘vakministers’, met wie hij liever niet over de inhoud discussieert, want ieder heeft tenslotte zijn eigen verantwoordelijkheid voor zijn ministerie en voor zijn problemen.
Die ‘vakministers’ zijn onder andere Sigrid Kaag op Financiën, Wopke Hoekstra op Buitenlandse Zaken en Hugo de Jonge op Volkshuisvesting (dat ministerie dat Mark bij de samenstelling van Rutte III heeft afgeschaft, want Nederland was qua bouwen wel af…). Dus allemaal mensen die hun sporen verdiend hebben op hun vakgebied. Toch? Wat een kermis.
Problemen te over
We hebben inmiddels al een heleboel problemen de revue zien passeren (Gronings gas, kinderopvangtoeslag) en hebben nog twee parlementaire enquêtes te gaan. Na het ontluisterende rapport over de Groninger Gaswinning (Groningers boven gas) krijgen we nog
- de aanpak van de Coronapandemie; en
- de dienstverlening, handhaving en fraudebestrijding bij de overheid (het vervolg op het onderzoek naar de kinderopvangtoeslag).
Meestal luidt zo’n enquête het einde van een kabinet in.
Er was slechts één crisis; de rest zijn Veronachtzaamde Problemen
Er is simpelweg de laatste 12 jaar geen richting gegeven door Mark en wij weten dat daar problemen van komen. Volgens Mark zijn al die problemen crises: asielcrisis, energiecrisis, stikstofcrisis, wooncrisis, klimaatcrisis, inflatiecrisis, toeslagencrisis, gascrisis, coronacrisis.
Wat is een crisis? Een crisis is een zware noodsituatie, die je niet ziet aankomen. En welke crises zagen we niet aankomen? Juist ja, alleen de Coronacrisis. Alle andere ‘crises’ zijn simpelweg Veronachtzaamde Problemen. Zaken die je niet of onvoldoende aanpakt en daardoor een stinkende en rokende puinhoop worden. De ‘vakministers’ en hun ambtelijke top maken er gewoon een puinhoop van en Rutte grijpt niet in.
Recessie op komst?
Inmiddels is de geest uit de fles en gaan we waarschijnlijk een diepe recessie tegemoet. Grote kans dat aan het einde van dit jaar de pleuris uitbreekt, want er gebeurt niets meer. Alle problemen en politici houden elkaar in de greep. Er wordt niet meer gebouwd, de milieuclubjes houden dat links- of rechtsom wel tegen en als er niet gebouwd wordt, gaat het vanzelf mis met de economische groei en daarmee is de recessie een feit.
We hebben inmiddels ongeveer 25 héle grote problemen, die de overheid moet aanpakken. Naast de al genoemde problemen verdienen de jeugdzorg, de gezondheidszorg, de automatisering bij de overheid/Belastingdienst, CO2, PFAS en een tekort aan elektriciteitscentrales ook nog prioriteit bij de aan te pakken problemen. Dat kun je niet in een keer aanpakken, dat los je niet allemaal tegelijk op. Maar hoe dan wel?
Stel prioriteiten, beste overheid!
Ik stel voor om alle problemen op een prioriteitenlijst te zetten. Geef ze vervolgens een nummer en los de problemen op nummervolgorde op. Je kunt namelijk niet CO2, PFAS, stikstof, klimaatproblemen, woningbouw en de asielzoekershuisvesting tegelijk oplossen. Nummers ervoor zetten én vooral … wetgeving maken. Wetgeving waarmee we idioten die overal tegen willen procederen buitenspel zetten. En daarna? Gas erop. Maar geen Gronings gas!
En het liefst met echte vakministers. Geen snuffelstagiairs zoals Sigrid, Wobke en Hugo. Die gaan lekker terug naar de diplomatie, McKinsey en naar school. Al weet ik niet zeker of dat laatste wel zo leuk is voor de kinderen op die school. Misschien kunnen we Hugo minister van Onbelangrijke Zaken maken.
En Mark? Die wordt dan woordvoerder van Hugo!
