De falende overheden en kinderarbeid
Hoe de overheid luistert naar oproerkrakers en vergeet om problemen ook echt op te lossen.
– Een column van Wil Hoebergen over een TV-optreden van minister Ploumen –
Ploumen op TV
Deze week was de altijd weer aandoenlijke minister Lilianne Ploumen op TV. Ze was hevig ontdaan dat er toch nog steeds producten naar Nederland komen waar door kinderen aan gewerkt is.
En wie is daar volgens haar de grote schuldige van? Juist ja, de Nederlandse ondernemer… Die heeft de spullen in het buitenland gekocht en onvoldoende toezicht gehouden of er kinderen aan gewerkt hebben. En dat terwijl ze toch onder meer met de grote kledingmerken afgesproken had dat dit niet meer zou gebeuren.
BEKIJK FILMPJE
Zijn we de weg kwijt?
In mijn beleving zijn we de weg een beetje aan het kwijtraken. Bij Primark koop je een jeans voor 15 euro. Die prijs bevat: de stof, de arbeid om de jeans te maken, de overheadkosten van de fabriek, het transport naar Nederland, de distributie naar de winkels, de kosten van de winkels, de winstmarge voor de Primark en nog 21% BTW.
Als wij deze prijzen gedogen, moeten we niet zeuren over kinderarbeid.
Wie neemt de verantwoordelijkheid?
Maar belangrijker is, wie neemt er nu de verantwoordelijkheid om kinderarbeid de wereld uit te helpen? Ploumen vindt dat de ondernemers dat moeten doen. Ik vind dat Ploumen en haar buitenlandse collega’s dat moeten doen.
Je kunt dit soort wereldproblemen niet bij ondernemingen neerleggen, maar bij landen, continenten en de VN. Dáár moeten maatregelen getroffen worden. En wat mij betreft harde maatregelen!
Help Bangladesh om haar economische structuur en infrastructuur op poten te krijgen en kinderen naar school te laten gaan en stel keihard dat er bij kinderarbeid een volledige blokkade op afname van goederen uit dat land gaat komen.
Pas dan help je de burgers van dat land en kan Lilianne rustig gaan slapen in de oppositiebanken van de Tweede Kamer.
De overheid luistert naar oproerkraaiers die misstanden in de wereld oprakelt, lost ze zelf niet op en verplicht het bedrijfsleven vervolgens om die problemen op te lossen. De problematiek omtrent kinderarbeid is daar een voorbeeld van. De houding en de werkwijze van de BKR is een ander voorbeeld. Maar daarover de volgende keer meer.
