Geblunder met de energierekening
We gaan er dit jaar qua koopkracht minder op vooruit dan onze vrienden in Den Haag voorspeld hebben. De grootste blunder staat op naam van staatssecretaris Mona Keijzer die de energierekening even niet goed had ingeschat …
– Een column van Wil Hoebergen over energie besparen en energiebelasting –
Hoe is de energierekening eigenlijk opgebouwd?
In december 2018 schatte Mona Keijzer, onze staatssecretaris van Economische Zaken en Klimaat, de verhoging van de energierekening voor 2019 in op € 108 per huishouden. Het werd echter € 334. Een verschil van maar liefst € 226.
De energierekening bestaat in 2019 uit:
- 37% geleverde energie (2018: 36%);
- 17% transportkosten (2018: 20%);
- 29% uit energiebelasting (2018: 27%); en
- 17% uit btw (2018: 17%).
De belastingcomponent is dus in 2019 46% en in 2018 44%.
Waarom wordt de belastingdruk hoger?
Minder energie-afname is meer belasting. De overheid wil elk jaar een absoluut totaalbedrag aan belastingen op energie binnenhalen. Mensen nemen minder energie af omdat ze met o.a. zonnepanelen en een betere isolatie verstandiger omgaan met energie. Dat vindt de overheid aan de ene kant fantastisch, want we zijn beter met ons milieu bezig, maar aan de andere kant kost dat de overheid geld. Want over de niet-afgenomen energie via de energiemaatschappij kan de overheid tenslotte geen belasting heffen. Om hetzelfde bedrag te ontvangen bij minder afgenomen energie, zal dus het tarief omhoog moeten. En dat is dus precies wat er gebeurd is.
Een steeds grotere kloof tussen rijk en arm. Door zonnepanelen te leggen bespaart een huishouden dus aanzienlijk. En wie kunnen er in Nederland zonnepanelen leggen? Juist, niet de maatschappelijke kwetsbaren. Dus de heffing van energiebelasting zorgt voor een grotere kloof tussen rijk en arm. En die kloof wordt elk jaar groter, want steeds meer huishoudens gaan minder energie afnemen en daardoor gaat de energiebelasting nog verder omhoog.
Ik ben benieuwd hoe lang men in Den Haag nodig heeft om in te zien dat ze een doodlopende straat inrijden. Ze rijden wel elektrisch hoop ik, dat levert tenminste nog wat energiebelasting op!
Welke invloed heeft de energiebelasting op de koopkracht?
Onze grote energiegoeroe, minister Eric Wiebes, ontkent dat er voor de koopkracht iets aan de hand is. Hij zegt letterlijk: “Het leven bestaat uit meer dan energie”. Volgens het CPB (Centraal Planbureau) gaan we er nog steeds op vooruit in 2019; de hoogste inkomens het meest en de laagste inkomens bijna niet. Met dank aan vooral de energiebelasting.
Wat zou een oplossing kunnen zijn?
Een oplossing voor de korte termijn. Voor de korte termijn zou het een oplossing zijn als de overheid huishoudens tegen een lage rente van bijvoorbeeld 1% een lening verstrekt om zonnepanelen aan te schaffen. De rente en aflossing zou dan uit de besparing van de energienota betaald kunnen worden. Zo krijgen ook de lage inkomens de mogelijkheid hun energielasten omlaag te brengen. De financiering kan mede plaats vinden door de pensioenfondsen. Die weten nu toch al niet waar ze hun geld moeten laten.
Misschien dat hiervoor een initiatief wetsvoorstel samen door Groen Links en Forum voor Democratie ingediend kan worden?
Een oplossing voor de lange termijn. Maar voor lange termijn moeten we weer van de wildgroei van de zonnepanelen af. In de stad is er geen ruimte voor zonnepanelen op je dak of in je flat en het kan natuurlijk niet zo zijn dat de energiebelasting in deze mate blijft doorstijgen. De oplossing op de lange termijn is, dat we weer gewoon via de energiemaatschappij energie geleverd gaan krijgen. Welke energie dat dan ook is. Dat kan op waterstof, via zonnepanelen, windmolens, kernenergie of biobrandstof of nog iets anders.
De overheid is een doodlopende weg ingeslagen met haar milieubeleid en energiebelasting voor particulieren. En terwijl het allemaal veel beter kan…
