Hoe creëer je 100.000 banen? Schaf de ontslagwet af!
In 2015 heeft de Wet Werk en Zekerheid zijn intrede gedaan. Wat is het resultaat tot en met heden? En hoe is de banenmarkt wél te stimuleren.
– De visie van Wil Hoebergen op de Wet Werk en Zekerheid. –
Het begon met Lodewijk en Jetta
Wat was het vroeger toch leuk als wethouder in Amsterdam, kroonprins van de PvdA. Een potje geld mogen verdelen onder het hoogste aantal bijstandsgerechtigden van het land. En werk, laat staan vast werk, heeft daar in Amsterdam nooit prioriteit gehad. Maar kroonprinsen moeten ooit koning worden beste Lodewijk Asscher.
Dus ging Lodewijk naar Den Haag om minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid te worden en in zijn koninklijke kielzog treffen we ook de onvolprezen staatsecretaris Klijnsma aan, u weet wel, Jetta die pensioendeskundige met verstand van moestuintjes voor AOW-gerechtigden.
Lodewijk en Jetta willen meer mensen aan werk helpen en vooral aan vast werk. Daarvoor hebben zij in 2015 de WWZ (Wet Werk en Zekerheid) ingevoerd. Bedoeling was om flexwerkers meer zekerheid te geven en de drempel voor werkgevers, om van mensen met een vast contract af te komen, te verlagen.
Het “succes” van de Wet Werk en Zekerheid
Vóór de invoering van de WWZ is er enorm veel kritiek geweest op de invoering van de Wet die, zo waren de voorspellingen, het tegenstelde zou bereiken dan waarvoor die bedoeld was:
- flexwerkers minder zekerheid en
- werkgevers meer gedoe bij een ontslagaanvraag voor vast personeel.
Toch knap, dat je precies het tegengestelde bereikt dan dat je van plan was.
Na bijna een jaar aanmodderen lijken er geen fans meer te bestaan voor de WWZ, niet bij de werkgevers, maar ook niet bij de vakbonden. Tijd voor iets nieuws, maar deze keer geen poldergeleuter meer, maar echte actie wat mij betreft.
Wat is de kern van het probleem?
Werkgevers willen alleen van personeel af als:
- de werknemer niet functioneert;
- de werkgever geen werk heeft;
- de werkgever zijn werknemer niet meer kan betalen.
In al deze gevallen wil de werkgever ook snel van de werknemer af. Lastige procedures bij UWV en Kantongerecht kosten veel geld, ergernis en leveren alleen maar negatieve energie op.
Bovendien hebben wij payroll-constructies bedacht die feitelijk alleen maar de wet omzeilen, soms tot wel 20% meer arbeidskosten leiden en geen enkele toegevoegde waarde hebben. Louter om lastige procedures te vermijden.
Deze kostprijsverhogende uitgaven kunnen beter besteed worden!
En wat is de oplossing?
De oplossing is even simpel als effectief: schaf de ontslagprocedures af.
De werkgever kan de arbeidsovereenkomst ontbinden op elke door de werkgever gewenst moment. De werknemer krijgt een opzegtermijn en/of een ontslagvergoeding mee en kan direct op zoek naar een nieuwe baan. Daarvoor heeft de Brabants Zeeuwse Werkgeververeniging (BZW) bovendien een mooi initiatief gelanceerd. Zo wordt het voor werkgevers makkelijker om (ouder) personeel aan te nemen.
PIT: Personeelsbeleid in Transitie
De Brabants Zeeuwse Werkgeververeniging (BZW) heeft een initiatief gelanceerd wat PIT (Personeelsbeleid in Transitie) wordt genoemd. PIT wil het volgende bereiken:
- individualisering van de WW-premie: de betaalde premie komt in een individuele pot op naam van de werknemer;
- de transitievergoeding die nu bij ontslag betaald moet worden aan de werknemer wordt maandelijks door de werkgever in dezelfde pot gestopt;
- de O&O (Opleiding en Ontwikkeling) fondsen worden gesloopt en de premies daarvoor worden ook in die individuele pot gestopt.
Hiermee worden de bestaande aanspraken van werknemers geïndividualiseerd en heeft de werknemer dus veel meer te kiezen, waarin hij of zij wil investeren om weer aan het werk te komen: bijscholing, omscholing, noem maar op.
Een prijzenswaardig initiatief van de BZW, dat breed bekend moet worden en hoog op de verkiezingsagenda moet komen.
